চীজাৰৰ অন্তেষ্টিক্ৰিয়াত এণ্টনীৰ ভাষণঃ ১

অনুবাদ ঃ  ঋতুপৰ্ণা চৌধুৰী

বন্ধুগণ,ৰোমানসকল,দেশবাসীসকল,মোৰ কথা মন দি শুনক;

মই চীজাৰক সমাধিস্থ কৰিবলৈ আহিছো, প্ৰশংসা কৰিবলৈ নহয়৷

মানুহৰ কুকৰ্ম মৰণৰ পিছত ৰৈ যায়; সৎকৰ্মসমূহ তেওঁলোকৰ হাড়ৰ লগত মিলি যায়;

গতিকে চীজাৰৰ ক্ষেত্ৰতো সেয়েই হওঁক৷।মহান ব্ৰুটাছে আপোনালোকক কৈছে চীজাৰ উচ্চাকাংক্ষী আছিল:

যদি সেয়াই হয়,তেন্তে সেইটো আছিল এক মাৰাত্মক দোষ,

আৰু মাৰাত্মক ভাৱেই চীজাৰে তাৰ ফল ভুগিছে৷

ইয়াত, ব্ৰুটাচ আৰু আনবোৰৰ অনুমতি সাপেক্ষে---

ব্ৰুটাচ যিহেতু এজন সন্মানীয় ব্যক্তি;

তেওঁলোক আটাইবোৰ, আটাইবোৰেই সন্মানীয় ব্যক্তি---

মই আহিছোঁ চীজাৰৰ অন্তেষ্টিক্ৰিয়ালৈ,দুআষাৰ ক’বলৈ৷

তেওঁ মোৰ বন্ধু আছিল, বিশ্বাসী আৰু ন্যায়পূৰ্ণ:

কিন্তু ব্ৰটাচে কৈছে তেওঁ আছিল উচ্চাকাংক্ষী;

আৰু ব্ৰুটাচ হ’ল এজন সন্মানীয় ব্যক্তি৷

তেওঁ স্বদেশ ৰোমলৈ আনিছিল বহুতো যুদ্ধবন্দী

যিসকলৰ বিনিময়ত পোৱা ধনেৰে ৰাজহুৱা ধনৰ ভড়াল পূৰ্ণ হৈছিল:

এইয়া জানো চীজাৰৰ উচ্চাকাঙ্খাৰ লক্ষণ আছিল?

যেতিয়া দুখীয়া, দৰিদ্ৰই কান্দিছিল, চীজাৰে উচুপি উঠিছিল;

উচ্চাকাংক্ষা গঢ় ল’ব লাগে অধিক শক্ত ধাতুৰে৷

তথাপিও ব্ৰুটাচে কয় যে তেওঁ উচ্চাকাংক্ষী আছিল;

আৰু ব্ৰুটাচ এজন সন্মানীয় ব্যক্তি৷

আপোনালোক সকলোৱে দেখিছিল যে লুপাৰকেল পৰ্ব্বত মই তেওঁক তিনিবাৰকৈ এটা ৰাজমুকুট আগবঢ়াই দিছিলোঁ,

যিটো তিনিবাৰেই তেওঁ নাকচ কৰিছিল:

এইয়া জানো উচ্চাকাংক্ষা আছিল?

তথাপিও ব্ৰুটাচে কয় তেওঁ উচ্চাকাংক্ষা আছিল;

আৰু নিশ্চয়কৈ তেওঁ এজন সন্মানীয় ব্যক্তি৷

ব্ৰুটাচে যি কৈছিল, তাক মিছা প্ৰমাণ কৰিবলৈ মই কথা কোৱা নাই,

কিন্তু মই যি জানো,তাকেই ক’বলৈ ইয়ালৈ আহিছোঁ৷

আপোনালোক সকলোৱে তেওঁক এসময়ত ভাল পাইছিল, অকাৰণে নহয়:

তেন্তে কিহৰ বাবে আপোনালোকে তেওঁ‌ৰ মৃত্যুত শোক প্ৰকাশ কৰিব পৰা নাই?

হে’  বিচাৰবুদ্ধি! তুমি গৈ ঠাই লৈছা ইতৰ প্ৰাণীত,

আৰু মানুহে হেৰুৱাইছে তেওঁলোকৰ যুক্তিৰ ক্ষমতা৷ মোৰ সৈতে সহানশীল হওক

মোৰ অন্তৰখন গৈ সৌ কফিনটোত চীজাৰৰ লগত আছে,

আৰু ই মোৰ কাষলৈ ঘুৰি নহালৈকে মই কথা কোৱা বন্ধ কৰিবই লাগিব৷