কবিতাঃ এজন কবিৰ সাক্ষাৎকাৰ/ নিৰ্মলেন্দু গুণ

এজন কবিৰ সাক্ষাৎকাৰ
মূল বাংলাঃ নিৰ্মলেন্দু গুণ
অনুবাদঃ ড৹ বিৰিঞ্চি কুমাৰ দাস

: বাৰু, চমুকৈ কবিতা বুলিলে আপুনি কি বুজে?

--- মানুহ ।

: আপোনাৰ কবিতাত ৰাজনীতিৰ ব্যৱহাৰ বৰ বেছি, ধাৰণা হয়

আপুনি শিল্পৰ দিশটোক বিশেষ এটা ---- ইয়াৰ কাৰণ কি?

--- মানুহ ।

: স্বৰ্গ, নৰক; এইবোৰ বিষয়ত আপোনাৰ মনোভাৱ জানিব বিচাৰোঁ ।

অলপ সহজভাৱে বুজাই ক'বনে?

--- বৰ সহজভাৱে ক'বলৈ হ'লে ক'ব লাগিব, মানুহ ।

: মানুহৰ মৃত্যু হ'লে তাৰ পিছত, কিবা ভাবিছেনে?

--- হয়, ভাবিছোঁ, তাৰ পিছতো মানুহ ।

: সকলো প্ৰশ্নৰে উত্তৰ যদি মানুহ, তেনেহ'লে এইবাৰ কওঁক

মানুহ বুলিলে আপুনি কি বুজে?

--- সমাজবদ্ধ শ্ৰমজীৱী মানুহ ।

: তেনেহ'লে শেষত কথাটো ক'ত আহি ৰ'ল?

--- ৰোৱা নাই, চলি থাকিল ।

: মানিলোঁ চলি থাকিল, কিন্তু কিহে মানুহক দিলে

এই অন্তহীন চলাৰ গতি? সেয়া কোনো পৰম শক্তি নহয়নে?

--- হয়, মানুহতো পৰম শক্তিয়েই । ঠিকেই কৈছে ।

: তাৰ মানে, আপুনি ক'ব বিচাৰে, এই সুন্দৰ পৃথিৱী, এই

মহাশূন্যমুগ্ধ সৌৰলোক, এই মাটি, এই আকাশ, বতাহ—

এইবোৰ সৃষ্টি কৰিছে মানুহে?

--- হয়, মানুহে ।

: কওঁকচোন, কেনেকৈ?

--- সন্তানে যেনেকৈ সৃষ্টি কৰে তাৰ মাকক, দেউতাকক ।