Bhoot Powali : A poem by Jyoti Prasad Agarwala

Little Ghosts
------------------------
Origin: Jyoti Prasad Agarwala
Translated by Moira Goswami
 

Mother,

In one of my wild dreams

I encountered two little ghosts

And two more

Tiny-little witch-girls

With gleaming noses

And glaring eyes.

 

One pitch-black

The other cloud-white

Each ghost with invisible outfits.

 

They mutter something like

Takut-takut-kut

One said,

"Put-put-put!"

And Mother,

The other shook its head

And said,

"Dhut-Dhut!"

 

Mother,

It's so lovely to witness their dance

They sing some peculiar songs,

Going phus-phus-phaas.

And they work in silence

Khus-khaas-khaas.

 

They go slithering with speed

And if the witch-girls

Don't match their rhythm

The little ghosts

Will clutch their hair

And jostle them

Like tiny marionettes.

Then the girls would

Dance jubilantly.

And now those two little ghosts

going kotok, kotok, ghotok

Leaping up & down

Would dance recklessly.

 

Mother, you say

Ghosts like the ones in my dream

Capture little kids

And drown them holding by their feet

In deep, muddy ponds?

But Mother,

They did not harm me in the slightest?

Mother,

They did not even dare to come near me?

You know only scaredy-cats

get captured by ghosts.

 

Mother,

I am not scared of ghosts.

Instead when they were all playing

I went and gave their ears

A nice squeezing.

 

Oh Mother,

You won't believe

How lovely it was

To give their long ears

A good squeeze.

And when I did,

They each gave

A loud shriek

 

When I found the ghosts

I had been looking for so long

I captured them

And kept them in the cupboard

With my other dolls.

 

And then I woke up to your sweet voice

 

Mother,

I realized

Although it was a dream

I don't fear ghosts

Anymore!

 

Origin Assamese Text 

ভূত পোৱালী (Bhoot Powali)
কুম্পুৰ সপোন

জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালা

মা মই সপোনত দেখিলো

দুটা ভূতৰ পোৱালি

আৰু দুজনী – নাক জিলিকা চকু টেলেকা

তিলিকা তিলিকা পিলিকা পিলিকা

যখিনী ছোৱালী

এটা ক’লা, এটা বগা নাঙঠ পিঙঠ ভূত

কথা পাতে টাকুট্ টাকুট্ কুট্

এটাই ক’লে – “পুট্, পুট্, পুট্”

ইটোৱে মা নাক জোকাৰি ক’লে – “ধুৎ ধুৎ”

মা, দেখিবলৈ এনে ভাল ভূত পোৱালিৰ নাচ

কিবা কিবি গান গাই ফুছ্ ফুছ্ ফাছ্

মনে মনে কাম কৰে খুছ্ খাছ্ খাছ্

এংকোৰ বেংকোৰ কৰি যায় লৰি লৰি

যখিনীহঁতক নচুৱাই চুলিত ধৰি ধৰি

যখিনীহঁতে নেপেলালে একেলগে ভৰি।

চৰ খোৱা যখিনীয়ে নাচে কঁকাল ভাঙি

কোটোক কোটোক ঘোটোক কৰি

ভূত পোৱালি জাপ মাৰি

ভেঙুৰা ভেঙুৰিকৈ নাচে ঠেংটো দাঙি দাঙি

মা তই যে কৱ –ভূতে বোলে ল’ৰা ধৰি খায়

পুখুৰীলৈ নি বোলে ভৰিদুটা ওপৰ কৰি

গুজি গুজি মূৰটো হেনো এহাত বোকাত সুমায়।

ক’ত মা,

মোক দেখোন সিহঁত দুটাই একোকে কৰা নাই?

ক’তা, মোৰ ওচৰ চাপিবলৈ সিহঁতে দেখোন অলপোকেই সাহেই কৰা নাই?

ভয় কৰা ল’ৰাকহে মা ভূতে ধৰি কিলায়।

মা, মোৰ হ’লে ভূতলে ভয় নাই।

যখিনীৰে হাতত ধৰি সিহঁত আছিল ঘূৰি

দুয়োটাৰে কাণ দুখন দিলো মুচৰি।

দীঘল কাণত মুচৰি মা, লাগে বৰ ভাল,

সিহঁত দুটাই চিঞঁৰ সোধাই লগালে তালফাল।বিচাৰি থকা ভূত পোৱালি মা, যেতিয়া পালোঁ

পুতলা থোৱা আলমাৰিটোত আনি সুমাই থলোঁ

তাৰ পাছতে তই মাতোতে উঠিলো সাৰ পাই।

মা, মোৰ হ’লে অক্কনমানো ভূতলে ভয় নাই,

ক’তা, মোৰ ওচৰ চাপিবলৈ সিহঁতে দেখোন অলপোকেই সাহেই কৰা নাই?

ভয় কৰা ল’ৰাকহে মা ভূতে ধৰি কিলায়।

মা, মোৰ হ’লে ভূতলে ভয় নাই।